Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας είναι ποδόσφαιρο. Ας ξεκινήσω από τον μεσοεπιθετικό του ΠΑΟΚ, που ο ένας Ιβάν πήγε να πουλήσει και ο άλλος Ιβάν τον αφήνει στον πάγκο. Και άντε, ο πρώτος άκουσε τη βοή της Θεσσαλονίκης μόλις μαθεύτηκε αυτό που πάλευαν όλοι να μη μαθευτεί – ότι βρίσκεται στο αεροδρόμιο του Αμστερνταμ με τα εισιτήρια για Στουτγκάρδη στο χέρι – και ο λαός του ΠΑΟΚ έκανε τον πρόεδρο να το ξανασκεφτεί. Ο έτερος Ιβάν θα δει το Μουντιάλ από την τηλεόραση διότι αυτός ο παίκτης είδε τα δυο τελευταία ματς της εθνικής από τον πάγκο. Πάμε παρακάτω.
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου εισέπραξε την αμφισβήτηση. Και δε μιλάω για την κριτική από τον Τύπο και τους φιλάθλους. Κι’ εγώ ήμουν ένας από αυτούς που του άσκησα κριτική για την εικόνα του ΠΑΟΚ στο ξεκίνημα της σεζόν αλλά και σε αρκετά από τα πέντε σερί ματς χωρίς νίκη που έκανε. Η τεσσάρα από τον Λεβαδειακό μου έκατσε στο λαιμό όπως και το 3-3 στην Τρίπολη. Αλλο η κριτική και άλλο να αντιλαμβάνεται ο προπονητής οτι υπάρχουν άνθρωποι στα πέριξ που τον αμφισβητούν και ψάχνονται… Εκεί γύρισε το κουμπί, εκεί «μάντρωσε» τα αποδυτήρια, εκεί βγήκε μπροστά μαζί με τους παίκτες του.
Με βασικό τον Μεϊτέ, αυτόν μωρέ τον… κολλητό του που είναι «αργός» που είναι «βαρύς» και «ασήκωτος». Με βασικό τον Τάισον, αυτόν μωρέ τον «παππού», αυτόν που «παίζει διότι ο Ραζβάν φοβάται να τον πει να μείνει πάγκο». Α, και με τον… μπαρμπα-Λόβρεν, που είναι 36 χρόνων και 4 μηνών. Και τον Γιακουμάκη, που τα έβαζε στην Ολλανδία και στην Σκωτία που σκοράρει «και η κουτσή Μαρία».
Για να μην το κουράζουμε. Αυτός είναι ρε παιδιά ο Λουτσέσκου. Συγγνώμη δηλαδή, τώρα θα τον μάθετε; Τα στραβά του, δεν πρόκειται ποτέ να… ισιώσουν. Και τα καλά του δεν πρόκειται ποτέ να χαθούν. Είναι ένας μεγάλος καταφερτζής, ένας τύπος που θα τον μάθουν όλοι, αν μιλήσουν με ποδοσφαιριστές με τους οποίους δεν είχε τις καλύτερες σχέσεις. Ας μιλήσουν γι’ αυτόν ο Σάστρε, ο Μιχαηλίδης και ο Λόβρεν. Τρεις ποδοσφαιριστές που έχει τώρα στον ΠΑΟΚ και με τους οποίους έχει… παρελθόν. Και τότε θα καταλάβετε πολλά.
Και η πλάκα ξέρετε ποια είναι; Γράφω λοιπόν εγώ «Συγγνώμη, τώρα θα τον μάθετε τον Λουτσέσκου;» και την ίδια στιγμή πριν από δυο εβδομάδες έδινα ελάχιστες πιθανότητες να κάνει ο ΠΑΟΚ 2Χ2 με Ολυμπιακό και ΑΕΚ. Εγώ, που λέω ότι τον ξέρω τον Λουτσέσκου. Ναι, έδινα ελάχιστες πιθανότητες, αλλά μέσα μου, αυτό το «ναι ρε ‘συ αλλά ο Ραζβάν…» υπήρχε. Όχι επειδή ήθελα να υπάρχει, αλλά επειδή αυτός ο προπονητής, έχει αυτό το κάτι. Όταν έρχεται η μπάλα σε εκείνον, στο να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, όλα μπορούν να αλλάξουν.
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, με το που τελείωσε το ματς στη Φιλαδέλφεια σκέφτηκα πως ο ΠΑΟΚ δεν έχει βγάλει πιο… άνετο «διπλό». Ναι, είχε η ΑΕΚ τις ευκαιρίες από στατικές φάσεις να προηγηθεί. Αλλά το ματς μύριζε ΠΑΟΚ. Μπήκε – επιτέλους – ακομπλεξάριστος σε αυτό το γήπεδο. Εκανε φάσεις. Έλεγξε τον ρυθμό.
Και έχει, ρε ‘σεις, αυτόν τον τύπο. Αυτόν με το 65 στην πλάτη. Αυτόν που κάποιοι είδαν το γκολ που έβαλε στην ΑΕΚ και θυμήθηκαν κάτι ντρίμπλες του Πελέ και τον Ρονάλντο. Οπως το λέει ο Λεξ;
«Με συγκρίνουνε μ’ αυτόν και τον άλλον.
Το ‘κανα να φαίνεται εύκολο μάλλον»
Πηγή: Sportday
