Σοκ έχει προκαλέσει η αποκάλυψη που έκανε ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ, καθώς ο θρυλικός Βούλγαρος επιθετικός αποκάλυψε πως στα 18 του χρόνια παραλίγο να πέσει θύμα απαγωγής. Ο πρωη φορ, που έκλεισε την ευρωπαϊκή του καριέρα στον ΠΑΟΚ, μίλησε ανοιχτά για την εφιαλτική εμπειρία του σε συνέντευξή του, συγκλονίζοντας το κοινό.
Την εποχή εκείνη, ο Μπερμπάτοφ αγωνιζόταν στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας και θεωρούνταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του βουλγαρικού ποδοσφαίρου. Όπως αποκάλυψε, μετά από μία προπόνηση, ένας συμπαίκτης του προσφέρθηκε να τον πάει σπίτι. Ο ανυποψίαστος Μπερμπάτοφ μπήκε στο αυτοκίνητο, χωρίς να φαντάζεται τι θα ακολουθούσε.
Αντί για το σπίτι του, όμως, κατέληξε σε ένα εστιατόριο, όπου τον περίμεναν άνδρες που έμοιαζαν με μπράβους. Όπως μεταδίδουν διεθνή ΜΜΕ, οι συγκεκριμένοι άνδρες φέρεται να ανήκαν στον διαβόητο γκάνγκστερ Γκεόργκι Ιλίεφ. Εκεί, του ζήτησαν επιτακτικά να εγκαταλείψει την ΤΣΣΚΑ Σόφιας και να ενταχθεί στην ομάδα που εκπροσωπούσαν.
Ο Μπερμπάτοφ σώθηκε την τελευταία στιγμή, χάρη σε ένα κρίσιμο τηλεφώνημα προς τον πατέρα του, ο οποίος έσπευσε να τον παραλάβει και να τον απομακρύνει από τον κίνδυνο.
Η συγκλονιστική αποκάλυψη του Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ για την απόπειρα απαγωγής του:
«Έπαιζα για την ΤΣΣΚΑ Σόφιας και άρχισα πραγματικά να δείχνω τις ικανότητές μου. Και κανονικά, όταν δείχνεις την ποιότητά σου ως παίκτης, οι ομάδες έρχονται να σε ζητήσουν, να σου υποβάλουν προσφορές, να σε ρωτήσουν, ξέρεις, πόσο καιρό έχεις συμβόλαιο, πόσο κοστίζει η αγορά σου και τέτοια πράγματα».
«Δεν είχα αυτοκίνητο. Έτσι, ένας συμπαίκτης μου, μετά την προπόνηση, μου είπε, “έλα μαζί μου, πρέπει να σε πάω σε έναν φίλο μου”. Και ήμουν λίγο αφελής, φυσικά. Και ίσως τον εμπιστευόμουν επειδή παίζαμε στην ίδια ομάδα. Έτσι μπήκα στο αυτοκίνητό του. Με πήγε σε ένα εστιατόριο».
«Μπαίνουμε στο εστιατόριο και προφανώς υπήρχαν τραπέζια. Και σε ένα τραπέζι, υπήρχε ένας τύπος μόνος του. Και σε τρία άλλα τραπέζια, υπήρχαν μεγαλόσωμοι τύποι, ψυγεία, τυπικοί Βαλκάνιοι τύποι που κάθονταν πίσω του, απλώς με τρομακτικό ύφος».
«Και ο τύπος που με έφερε εκεί μου είπε, “πήγαινε εκεί, κάθισε, θα σε δω αργότερα”. Και ο τύπος μου είπε, “έλα εδώ, κάθισε”. Κάθομαι και σκέφτομαι μέσα μου, “Τι συμβαίνει; Πρέπει να τηλεφωνήσω στον μπαμπά μου”. Και ο τύπος άρχισε να μιλάει. Μου είπε, “ξέρεις πώς με λένε;” Στα αγγλικά, η λέξη πιθανότατα θα είναι, με αποκαλούν μάγειρα».
«Λέω, εντάξει. “Άρα ξέρουμε για σένα. Πρέπει να αλλάξουμε ομάδα. Σε θέλουμε στην ομάδα μας. Πρέπει να σε πάρουμε.” Και εγώ λέω, “Ναι, αλλά παίζω στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας. Δηλαδή, μου αρέσει εκεί.”».
«Είπε, “θα το βρούμε. Μην ανησυχείς”. Και τα παιδιά κάθονταν εκεί και ήμουν απλώς έτσι, ξέρεις, φοβισμένος, φυσικά. Οπότε ίσως δύο, τρεις ώρες καθόμουν εκεί, και στο τέλος, ο τύπος με άφησε να τηλεφωνήσω στον μπαμπά μου».
«Και φώναξα τον μπαμπά μου, “Είμαι εδώ. Δεν ξέρω πού είμαι. Ξέρεις, οι άνθρωποι γύρω μου, μεγάλοι τύποι”. Ξέρεις, μιλούσα πολύ γρήγορα, και αυτός έλεγε, “ηρέμησε, ανάπνευσε. Δηλαδή, απλώς ηρέμησε και απλώς ανάπνευσε”».
«Και σκέφτομαι, “τι στο καλό; Θα με απαγάγουν εδώ και δεν θέλω να φύγω, θέλω να πάω σπίτι μου”. Και αυτός λέει, “Εντάξει, εντάξει. Ας δω τι μπορώ να κάνω. Θα τηλεφωνήσω στον τύπο”. Τελικά, λοιπόν, κάποιος τηλεφωνεί σε κάποιον και τα μεγάλα αφεντικά των δύο ομάδων βρίσκουν έναν τρόπο να μην μετακομίσω, απλώς να μείνω εκεί που ήμουν».
«Και σε αυτή την κατάσταση, 18 χρονών, βλέποντας και γνωρίζοντας πώς γίνονταν τα πράγματα τότε στη Βουλγαρία, σκεφτόμουν: “Αυτό είναι όλο για μένα. Ίσως θα με δείρουν, ή δεν ξέρω, ξέρετε”. Αλλά τελικά ο μπαμπάς μου ήρθε και με πήρε στο αυτοκίνητο, και σκέφτηκα, “Θεέ μου”. Με κάνει να συνειδητοποιήσω ότι πρέπει να ωριμάσω γρήγορα και να γίνω άντρας πολύ νωρίς στη ζωή μου».
