H ιστορία επαναλήφθηκε (τηρουμένων των αναλογιών…) με τον φορ της Κηφισιάς και μας υπενθυμίζει πόσα παιδιά κυνηγούν το όνειρό τους…
Ανδρέας Τετέι όπως Γιάννης Αντετοκούνμπο. Ή, αν προτιμάτε, Γιάννης Αντετοκούνμπο όπως Αντρέας Τετέι. Μια ιστορία που επαναλαμβάνεται, όσους ποιοτικούς αστερίσκους και «τηρουμένων των αναλογιών» κι αν βάλει κάποιος.
Δεν μπορεί κανείς να βάλει στην ίδια ζυγαριά έναν από τους πιο επιδραστικούς παίκτες στο μπάσκετ της υφηλίου με έναν σέντερ φορ που… τώρα σηκώνει μπόλικη σκόνη, και δικαίως, γύρω από το όνομά του μ’ αυτά που κάνει μέσα στο γήπεδο. Είναι ένα μήνυμα, όμως, και μια υπενθύμιση γι’ αυτούς που το’ χαν ξεχάσει: Τέτοιες ιστορίες, με μικρούς Αντετοκούνμπο και Τετέι υπάρχουν πολλές. Και επαναλαμβανόμενες. Δεν καταλήγουν όλες τόσο όμορφα, αλλά αξίζει τον κόπο να τις παρακολουθούμε πιο στενά. Και να τις διευκολύνουμε, όποτε είναι δυνατόν.
Ο 24χρονος φορ της Κηφισιάς που έχει συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας βάδισε στα ίδια χνάρια με τον μεγάλο αστέρα του μπάσκετ. Γεννημένος στις άλλοτε πρεστιζάτες και μετά υποβαθμισμένες συνοικίες της Αθήνας, εκεί που συνυπάρχουν θρησκείες, φυλές και κουλτούρες. Πιο κεντρικά από τα Σεπόλια, στη Φωκίωνος Νέγρη. Από οικογένεια με ρίζες από την Αφρική, τη Γκάνα και τη Σιέρα Λεόνε.
Τα δύσκολα παιδικά χρόνια και το όνομα
Σε πολύ μικρή ηλικία, βρέφος ακόμα, χάνεται ο πατέρας του. Εργατικό ατύχημα, τραγικό. Την καλύτερη ζωή που προσδοκούσε στην Ελλάδα, δεν πρόλαβε να τη ζήσει. Η μάνα του σηκώνει τα μανίκια και γίνεται μαζί και πατέρας. Προσέχει ηλικιωμένους, σε κάποια χρόνια παίρνει το ρίσκο να ανοίξει κομμωτήριο. Στηρίζεται έμπρακτα από δεκάδες γυναίκες της κοινότητας. Ανάμεσά τους και η Βερόνικα Αντετοκούνμπο.
Διαβάστε ΕΠΙΣΗΣ: ΠΑΟΚ-Άρης μέσα στα κορυφαία ντέρμπι του κόσμου – Ποιο άλλο ξεχώρισε (pic)
Ο Αντρέας έχει πια καταλάβει ότι εδώ που βρέθηκε θα πρέπει να αλλάξει μέχρι και προφορά στο όνομά του. Το πατρικό του «Τέτε» θα γίνει «Τεττέη», μια μάλλον αφελής μετάφραση του αγγλικού Tetteh. Θα το δει γραμμένο και ως «Τετέι». Τονισμένο στη λήγουσα, μ’ ένα άχρηστο –ι στο τέλος, που δεν προφέρεται πουθενά. Δεν τον πείραξε. Το δέχτηκε και προχώρησε. Τώρα πια το’ χει συνηθίσει. Τι πειράζει αν στην Ελλάδα σου αλλάζουν το όνομα, αν σε αποδέχονται;
Μήπως και το Αντετοκούνμπο δεν γράφτηκε λάθος ; Στα επίσημα έγγραφα η οικογένεια Αντετοκούνμπο γράφτηκε… Antetokounmpo στη λατινική γραφή, αντί για το πιο σωστό «Adetokumbo». Λεπτομέρειες. Που δείχνουν, όμως, ότι αυτά τα παιδιά τα αντιμετωπίζουμε σαν αξιοπερίεργα φαινόμενα.
Όπως και την οικογένεια του Γιάννη, έτσι και τον Αντρέα τον κέρδισε το ποδόσφαιρο. Παρ’ ότι έφτασε το 1μ.88, ένα ύψος αποδεκτό για έναν περιφερειακό μπασκετμπολίστα, δεν το σκέφτηκε καθόλου να… μεταπηδήσει.
Τα παιδικά χρόνια φτωχικά, δύσκολα, αλλά γεμάτα αγάπη. Και προσοχή, στήριξη. Εδώ υπήρξε απόλυτη ταύτιση. Τα παιδιά δεν έμπλεξαν, όπως συμβαίνει δυστυχώς πολύ συχνά με πολλούς συνομηλίκους τους. Συμμορίες, παραβατικότητα, συμπεριφορά αγέλης, συμπλοκές, δεν ήταν στην καθημερινότητά τους. Πώς το κατάφεραν; Η απάντηση βρίσκεται στα σπίτια, προφανώς.
Ο ύπουλος ρατσισμός και η καθυστερημένη αναγνώριση
Ρατσισμός; Πολύς και… ύπουλος, τις περισσότερες φορές. Ο χειρότερος που μπορεί να υπάρξει. Δεν χρειάζεται να σου επιτεθούν, να σε ξυλοκοπήσουν, να σε αποκαλέσουν «μαϊμού», όπως έγινε με τον Τετέι. Αρκεί ένα απαξιωτικό βλέμμα, αρκεί μια χειρονομία, καμιά φορά αρκεί και να μην πει κάποιος τίποτα, απλά να στρίψει το κεφάλι προς άλλη κατεύθυνση.
Τέτοιον ρατσισμό, που βίωσαν αυτά τα παιδιά, τον βιώνουν όλα τα παιδιά που διαφέρουν σ’ εκείνες τις περιοχές. Που έχουν πιο σκούρο δέρμα, που ντύνονται αλλιώς, που κουρεύονται διαφορετικά. Αν κλείσει τα μάτια, βέβαια, κάποιος και τους μιλήσει, θα αναγνωρίσει την προφορά, το λεξιλόγιο, τον ρυθμό ομιλίας ενός σύγχρονου Ελληνόπουλου.
Γιατί αυτό είναι αυτά τα παιδιά. Ελληνόπουλα. Γεννημένα στην Ελλάδα, μεγαλωμένα στην Ελλάδα, με ελληνικό σχολείο, ελληνική μητρική γλώσσα, ελληνικές συνήθειες, σουβλάκια, κινητό, το «μ…κα» σαν πιπίλα όλη την ώρα. Κι ας τρόμαξε η οικογένεια Αντετοκούνμπο να πολιτογραφηθούν συμπατριώτες μας για να μην ρεζιλευτεί το ελληνικό κράτος στέλνοντάς τον σαν απάτριδα στις ΗΠΑ για να γίνει ντραφτ στο ΝΒΑ. Κι ας χρειάστηκε να περιμένει μέχρι την ενηλικίωσή του ο Αντρέας για να αναγνωριστεί και με τη βούλα ως συμπατριώτης μας.
Στην Κηφισιά, πάντως, έχουν να το λένε ότι πρώτοι είδαν το ταλέντο του. Παρ’ ότι πολλοί τον είχαν παρακολουθήσει (όπως, άλλωστε, και τους Αντετοκούνμπο), κανένας από τους «μεγάλους» συλλόγους δεν είχε ενδιαφερθεί για το δυνατό παιδί από τον ΠΑΟ Ρουφ. Τον έκλεισε η Κηφισιά τον Ιούλιο του 2020, εν μέσω αναταραχής και κορωνοϊού.
Κι εκεί βρίσκεται πέντε χρόνια τώρα, από τη Γ’ Εθνική ακολούθησε την πορεία της ομάδας μέχρι την άνοδο (και τη φετινή… επάνοδο) στην Super League. Με 47 γκολ σε 140 ματς συν 18 ασίστ. Κι ένα μικρό διάλειμμα, όταν η Κηφισιά τον έδωσε δανεικό το προηγούμενο εξάμηνο στον Παναιτωλικό της Super League (ο σύλλογος βρισκόταν στη Football League) για να δουν κάποιοι καλύτερα ότι μπορεί να σταθεί στο ανώτερο επίπεδο.
Χρειάστηκε να έλθει η φετινή σεζόν και τα έξι γκολ του (συν δύο ασιστ) στα πρώτα οκτώ επίσημα ματς της σεζόν για να χτυπήσουν καμπανάκια και να αρχίσουν να σφάζονται οι «μεγάλοι» στα πόδια του, τρόπος του λέγειν. Ό,τι κι αν συμβεί, όπως κι αν καταλήξει, το σίγουρο είναι ότι ο Αντρέας θα παραμείνει… Αντρέας. Είναι τέτοιες οι βάσεις που’ χει πάρει, που δεν αλλάζει. Όπως και ο Γιάννης.
Πηγή: SDNA