Αν είχαμε δει μόνο το πρώτο ημίχρονο του κυριακάτικου (02/10) ντέρμπι κορυφής μεταξύ ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκού στην Τούμπα, θα θεωρούσαμε ότι ο «Δικέφαλος» δεν βλέπει τους «πράσινους» σε κανένα επίπεδο. Αν είχαμε δει μόνο το δεύτερο ημίχρονο, θα πιστεύαμε ότι οι Θεσσαλονικείς δεν… προλάβαιναν να δουν το «Τριφύλλι», από την μπλαζέ νοοτροπία σιγουριάς και τα σημάδια κόπωσης που άρχισαν σιγά σιγά να εμφανίζονται στο «ασπρόμαυρο» στρατόπεδο ως συνήθως.
Οι κινήσεις του ΠΑΟΚ στο πρώτο 45λεπτο
Ο ΠΑΟΚ του πρώτου ημιχρόνου ήταν εξαιρετικός: στοχευμένα έκλεισε τον διάδρομο πάσας προς τον ικανότατο Ρούμπεν Πέρεθ και εγκλώβισε τον Παναθηναϊκό σε ένα build-up δίχως ουσία. Με καλά τοποθετημένο χρονικά pressing, με repress στην απώλεια κατοχής, με παγίδες στους κεντρικούς μέσους του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και με το «νεύρο» της έδρας, η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου κυριάρχησε, πραγματοποιώντας μάλιστα ένα συγκλονιστικά καλό δωδεκάλεπτο (20′-32′), όπου έκανε σχεδόν τα πάντα σωστά σε άμυνα και επίθεση.
Στην τελευταία, είχε πολύ περισσότερη υπομονή από τον Παναθηναϊκό όταν «κατέβαζε» μπάλα (απόρρεια της δουλειάς που έχει γίνει στο κομμάτι του build-up), λειτούργησε έξυπνα στο κέντρο με τον Αουγκούστο να «απεγκλωβίζει» τον Ντάντας και να φτιάχνει χώρο στην «πλάτη» του Πέρεθ, και άλλαζε τέμπο για να συνδυαστεί και να επιτεθεί όταν πλέον ήταν ώριμες οι συνθήκες.
Στον αντίποδα, η μόνη καλή στιγμή του Παναθηναϊκού στο πρώτο μέρος ήταν μια κίνηση του Αϊτόρ στον χώρο, κίνηση που προειδοποίησε τους γηπεδούχους ότι το «Τριφύλλι» είναι πολύ ικανό σε αυτό το στυλ παιχνιδιού.
Οι απαντήσεις του Παναθηναϊκού στο δεύτερο μέρος
Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς αποφάσισε να τοποθετήσει τον Αϊτόρ στην πλευρά του Βιεϊρίνια, έχοντας εντοπίσει την – έως τότε ακίνδυνη βέβαια – κακή τακτικά σχέση του Πορτογάλου με τον Νάσμπεργκ και τις… αξιοποιήσιμες αποστάσεις μεταξύ τους. Την ιδέα αυτή του προπονητή των «πρασίνων», ο ΠΑΟΚ της έδωσε πολλαπλάσια αξία, αφού μπήκε στο 46′ με πολύ χαλαρή διάθεση, σχεδόν σιγουριάς για τη νίκη, έχασε την υπομονή του στο build-up, έχασε τη συνοχή στο κέντρο και την διάθεση για repress, με αποτέλεσμα και να «πουλά» περισσότερο την κατοχή αλλά και να μην πιέζει την μπάλα, επιτρέποντας σε παίκτες όπως ο Πέρεθ να… προσαρμοστούν επιτέλους στο παιχνίδι και να «δαγκώσουν».
Το φρούτο έπεσε και ήταν φρούτο ανατροπής. Σαν σε προπόνηση, ο Πέρεθ βρίσκει ανενόχλητος τον Αϊτόρ που «τρύπωσε» στον διάδρομο μεταξύ Βιεϊρίνια και Νάσμπεργκ. 1-1.
Όταν η κόπωση ξεκίνησε να εμφανίζεται στον ΠΑΟΚ, τα λάθη πλήθυναν και μετά από ένα τέτοιο, ο Παναθηναϊκός βρήκε τη στιγμή επιθετικής μετάβασης από την οποία κέρδισε το πέναλτι. 1-2.
Οι αλλαγές του ΠΑΟΚ
Τη στιγμή της ανατροπής, ο «Δικέφαλος» έπαιζε ήδη δίχως επιθετικό, με τον Μπίσεσβαρ να έχει πάρει την θέση του Ολιβέιρα και να μάχεται λυπηρά να κυνηγά κάθε «πουλημένη» μπάλα που σηκωνόταν από τα στόπερ του ΠΑΟΚ και τον στόχευε. Η συνοχή των γηπεδούχων είχε χαθεί, η απόσταση των γραμμών είχε διπλασιαστεί και ο Παναθηναϊκός γινόταν όλο και πιο άμεσος γιατί έβρισκε παντού την ευκαιρία να προχωρήσει.
Η δε αντικατάσταση του Ντάντας ήταν ακόμη ένα δώρο του Λουτσέσκου στον Γιοβάνοβιτς, με τον ΠΑΟΚ να χάνει το σημείο αναφοράς του στο build-up και πλέον να μην κυκλοφορεί καθόλου. Αν δεν ήταν ο Κωνσταντέλιας και η εκρηκτική διάθεση του, θα θυμόμασταν ένα παιχνίδι όπου ο Παναθηναϊκός όχι μόνο δεν δυσκολεύτηκε να ανατρέψει το σκορ, αλλά δεν ζορίστηκε και καθόλου να κρατήσει το προβάδισμα…
Add comment