Η πολυαναμενόμενη χτεσινή συνάντηση μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Αλάσκα ολοκληρώθηκε χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα αλλά με σημαντικό συμβολικό αντίκτυπο για στη διεθνή πολιτική. Παρά την τρίωρη συνομιλία, καμία συμφωνία για κατάπαυση του πυρός ή για πολιτική διευθέτηση της σύγκρουσης στην Ουκρανία δεν επετεύχθη.
Ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος παραδέχθηκε ότι δεν είναι «χαρούμενος» με την έκβαση της συνάντησης, ενώ μετέθεσε την ευθύνη για πιθανή πρόοδο στον Ουκρανό πρόεδρο: «Από τον Ζελένσκι εξαρτάται πλέον η επίτευξη συμφωνίας», δήλωσε, αφήνοντας ανοιχτό ένα παράθυρο αισιοδοξίας για τριμερή συζήτηση καθώς ο ίδιος ενδέχεται να διαμεσολαβήσει μεταφέροντας τις θέσεις της Μόσχας στο Κίεβο.
Ο Πούτιν, από την πλευρά του, περιορίστηκε σε αόριστες αναφορές: «Βαδίζοντας σε αυτόν τον δρόμο μπορούμε να φτάσουμε -και όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο- σε ένα τέλος της σύγκρουσης στην Ουκρανία», απέφυγε ωστόσο να εξηγήσει τη ρωσική προσέγγιση.
Οι συνέπειες της συνάντησης Τραμπ – Πούτιν
Παρά την έλλειψη ουσίας, ο συμβολισμός της συνάντησης ήταν έντονος. Ο Ρώσος πρόεδρος υποδέχθηκε με τιμές αρχηγού κράτους, έγινε δεκτός σε αμερικανικό έδαφος για πρώτη φορά έπειτα από σχεδόν μια δεκαετία και κυκλοφόρησε στο προεδρικό όχημα του Τραμπ, το περιβόητο «The Beast». Όπως σημειώνουν οι New York Times, η εικόνα του Πούτιν να παρουσιάζεται ως ισότιμος συνομιλητής του προέδρου των ΗΠΑ συνιστά «εντυπωσιακή διπλωματική νίκη για εκείνον», ιδίως αν αναλογιστεί κανείς τη διεθνή απομόνωση στην οποία είχε περιέλθει μετά την εισβολή στην Ουκρανία.
Αναλυτές κάνουν λόγο για επικοινωνιακό κέρδος του Κρεμλίνου και για επιτυχία στρατηγικής υπομονής. «Ο Πούτιν αγόρασε χρόνο, απέφυγε νέες κυρώσεις και εμφανίστηκε ως ειρηνοποιός χωρίς να προσφέρει ουσιαστικές παραχωρήσεις», αναφέρει ο David Sanger. Η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς σε νέες κυρώσεις, αλλά και η γενικόλογη ρητορική του Τραμπ, ενίσχυσαν τις ανησυχίες σε Κίεβο και Βρυξέλλες για ενδεχόμενη χαλάρωση της δυτικής πίεσης προς τη Μόσχα.
Το ερώτημα που μένει ανοιχτό είναι αν η συνάντηση της Αλάσκας ήταν το πρώτο βήμα προς έναν πραγματικό διάλογο για την ειρήνη ή μια διπλωματική «παράσταση» χωρίς αντίκρισμα. Μέχρι στιγμής, όλα δείχνουν προς τη δεύτερη κατεύθυνση.
