Κλιφ Λέβινγκστον, ο Αμερικανός πάουερ φόργουορντ του ΠΑΟΚ τη σεζόν 1992-93. Το κάρφωμά του μπροστά στον Μουρεσάν, και η παρουσία του στον Δικέφαλο. Διαβάστε την ιστορία. Δύο κατά μέτωπο επιθέσεις, καλύτερα εφορμήσεις, προς το αντίπαλο καλάθι. Προς το μέρος όπου δέσποζε ο ψηλότερος μπασκετμπολίστας του πλανήτη στη μία περίπτωση, προς το μέρος όπου περίμεναν μερικοί από τους καλύτερους αμυντικούς του πλανήτη στην άλλη.
Απονενοημένα διαβήματα, θα έλεγε κανείς. Όμως όχι. Στην πρώτη φάση, είναι ο ίδιος ο Κλιφ Λέβινγκστον που δέχεται την μπάλα από τον Τζον Κόρφα ακριβώς έξω από το τρίποντο. Εν στάσει, ούτε καν εν κινήσει. Δύο ντρίμπλες, ίσα για να πάρει φόρα -και κάρφωμα, πάνω από τον ύψους 2.31μ. Γκεόργκε Μουρεσάν, στο Πο.
Στη δεύτερη φάση, ο Αμερικανός πάουερ φόργουορντ κάνει την πάσα. Μια απλή, απλούστατη μεταβίβαση της μπάλας στον Μάικλ Τζόρνταν, ο οποίος βρίσκεται στο ύψος των βολών. Μπροστά του υπάρχουν όμως, μέσα στη ρακέτα, τέσσερεις παίκτες των Λέικερς. Οι δύο δεν προλαβαίνουν να τον πλησιάσουν. Οι άλλοι βλέπουν (;) τον «Air» να απογειώνεται ανάμεσά τους και να καρφώνει με το δεξί χέ… ωωωπ, λάθος! Τελευταία στιγμή αλλάζει χέρι, μένει με ένα σπάσιμο της μέσης στον συνώνυμό του (τον αέρα), αφήνει την μπάλα με το αριστερό στο καλάθι, καθώς περνάει κάτω από αυτό.
«Μάγκα, έκανα και γαμώ τις πάσες» («Man, I made a hell of a pass»), θα σχολιάσει ο Κλιφ Λέβινγκστον, σε μία ατάκα μάλλον εμπνευσμένη από εκείνη του Στέισι Κινγκ έναν χρόνο νωρίτερα. Το 1990, τότε που ο έτερος ψηλός των Σικάγο Μπουλς είπε πως «θα θυμάμαι πάντοτε τον αγώνα που εγώ κι ο Μάικ σημειώσαμε 70 πόντους». Ο Κινγκ είχε βάλει έναν και ο συμπαίκτης του 69…
Ένα από τα εμβληματικότερα καρφώματα στην ιστορία των ελληνικών συλλόγων και δη σε διεθνείς διοργανώσεις, ένα από τα εμβληματικότερα καλάθια στην καριέρα του κορυφαίου μπασκετμπολίστα όλων των εποχών. Με πρωταγωνιστή και κομπάρσο το ίδιο πρόσωπο. Ρόλοι ενδεικτικοί της μεν παρουσίας του στη Θεσσαλονίκη, ως σημαίνον (πρόσωπο) μιας ομάδας που είχε στόχο την ευρωπαϊκή κορυφή, της δε καριέρας του στο ΝΒΑ, με συμπληρωματική παρουσία.
Και εδώ και εκεί, η εμφάνισή του μέσα στις τέσσερεις γραμμές δεν περνούσε ποτέ απαρατήρητη. Συνεπαγόταν μόνο καλά νέα για τις ομάδες του, εξ ου και το παρατσούκλι «Good News» που του το κόλλησαν ήδη από τα κολεγιακά του χρόνια.
Συνοδοιπόρος του Ντόμινικ Γουίλκινς επί έξι σεζόν στην Ατλάντα, πολύτιμο γρανάζι στο Σικάγο των δύο πρώτων τίτλων, πιο θεαματικός παίκτης του ΠΑΟΚ, στη χρονιά που είχε συγκεντρώσει ίσως το περισσότερο ταλέντο από κάθε άλλη φορά.
