Ο ΠΑΟΚ της 12ης Δεκεμβρίου είναι μέχρι στιγμής το σημείο αναφοράς της σεζόν. Αυτόν τον ΠΑΟΚ τον έχουμε δει μόνο μια φορά. Λοιπόν, είναι η ώρα να τον δούμε ξανά.
Το ΠΑΟΚ – ΑΕΚ είναι ματς για μεγάλες ομάδες. Ματς που οι ομάδες τα «κουβαλούν». Επιπρόσθετα είναι ματς που σου μένουν. Είτε προσπαθείς να τα ξεχάσεις, είτε προσπαθείς να πατήσεις επάνω τους.
Για καιρό, ο ΠΑΟΚ κουβάλησε τη ρεβάνς με τη Μάλμε. Μας έδειξε πως ήταν δύσκολο να το αφήσει πίσω του. Το αποτέλεσμα ήταν να ακούσουμε τον Ραζβάν Λουτσέσκου να μιλά συχνά για αυτή την αναμέτρηση.
Ακολούθως, ο ΠΑΟΚ δεν βρήκε άλλο ματς – σημείο αναφορά μέχρι τον «τελικό» με την Φερεντσβάρος. Ο Δικέφαλος έπαιζε τα ρέστα του με τους Ούγγρους. Θα πρέπει να σημειωθεί βέβαια πως άλλο το ΠΑΟΚ – Φερεντσβάρος και άλλο ΑΕΚ. Οχι μόνο αγωνιστικά αλλά και ως νοοτροπία.
Η ΑΕΚ ήρθε στη Θεσσαλονίκη για «πόλεμο». Δεν ήρθε να πάρει απλά μια πρόκριση. Ηρθε να σπάσει τον τσαμπουκά που θέλει να βγάλει ο πρωταθλητής. Και αυτό είναι το σωστό. Αυτό είναι στοιχείο των μεγάλων ματς. Μεγάλα είναι τα ματς που και οι δυο ομάδες ζουν από αυτό.
Οι ασπρόμαυροι περνούν φέτος μια περίεργη παράξενη δύσκολη χρονιά. Για 1000 λόγους. Μεταγραφές, αποκλεισμός από τη Μάλμε, χωρίς νίκη στα ντέρμπι, ο Λουτσέσκου στο στόχαστρο, διαιτησία και Γκαγκάτσης.
Ενας μεγάλος χαμός που έχει μπερδέψει τους πάντες. Νιώθεις πως ο ΠΑΟΚ εσωτερικά δεν βρίσκει σημείο συνεννόησης. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το ματς με την ΑΕΚ. Μεγάλη και καμία ταυτόχρονα. Ο ΠΑΟΚ δεν είναι καλά. Και ούτε μπορεί ούτε και πρέπει να το κρύψει κανείς. Και το ΠΑΟΚ – ΑΕΚ θα είναι σημείο αναφοράς, για όσα γίνουν εντός και εκτός γηπέδου.
Ο πρωταθλητής οφείλει να μιλήσει στο γήπεδο.
